СЕНЗОРНАТА ИНТЕГРАЦИЈА Е ПРОЦЕС НА УПОТРЕБА НА НАШИТЕ СЕТИЛА ВО
Сензорната интеграција се занимава со тоа како мозокот ги обработува сензорните информации кои доаѓаат од повеќекратни сензорни модалитети. Ова ги вклучува 5-те класични сетила: вид (гледање), слух (слушање), тактилни информации (допир), олфакторни стимулации (мирис) како и густација (вкус). Постојат и други сензорни модалитети, на пр. вестибуларниот апарат (рамнотежа и чувство за движење) и проприоцепција (чувство за сопствената позиција во просторот). Важно е да информациите кои доаѓаат од различните сензорни модалитети бидат веродостојни. Самите сензорни информации се во облик на различни електрични сигнали и во различни контекси. Преку сензорната интеграции мозокот може да ги поврзе сите сензорни информации во кохерентна перцепција, врз база на која нашата интеракција со околината е заснована.
Понекогаш може да постои проблем со кодирањето на сензорните информации. Ова пореметување е познато како сензорно-интегративна дисфункција или SID и понатаму може да се подели на три основни типа: Тип 1 е кога пациентот покажува пореметена сензорна модулација каде тој/таа бара сензорна стимулација поради прекумерен или недоволен одговор на сензорниот стимуланс. Тип 2 е кога пациентот покажува сензорно предизвикано моторно нарушување. Пациентите со овој тип на SID имаат неправилна обработка на моторните информации што доведува до лоши моторички способности. Тип 3 дисфункција на сензорната интеграција се јавува кај пациенти со сензорни пореметувања на запазувањето што доведува до проблеми во постуралната контрола, недостиг на внимание и неорганизираност.
Постојат неколку терапии кои се користат за лечење на SID. Dr Anna Jean Ayres тврди дека на детето му е потребна здрава „сензорна исхрана“ што зависи од активностите кои детето ги извршува и кои му даваат потребни сензорни информации кои тоа треба да ги добие за да може мозокот подобро да ја извршува сензорната интеграција.